නුඹ නැතිව...

නොගිහින්ම බැරි නිසා ගියත් නුඹ මා නැතිව
හිඳින්නේ කෙලෙසින්ද රෑ දෙකක් නුඹ නැතිව
හැර ලන්න ආ පසුව නෙත නැඟුණ කඳුලැල්ල
පිස ගතිමි නුඹේ ඇසට ඒ වගක් නො පෙනෙන්න

තනිව ඉන්නා විටදී නිවසේ දොර වසා ගෙන.
වාව ගෙන ඉන්න බෑ නැතිව නුඹ මගේ ළඟ.
වැඩ ඇරී ආ පසුව ගෙදර නුඹ නොමැති වග
හදවතට පහදන්න ක්‍රමය කියලා දෙන්න.
     

අසීරුම තව රැයක් එලෙසින්ම ඉතිරි වග.
මතක් වෙන විටත් නෙත කඳුළු පිරෙනා අරුම.
නුඹේ සුවඳ රැඳී ඇති කාමරයේ හැම තැනම
පෙනෙනවා මට නුඹව ඉවසන්නේ කොහොම මම

අද රැයත් ගෙවීයන් ඊයේ රැය වාගේම.
හෙට දවස උදා වී නුඹේ මුව දැක ගන්න.
නුඹේ සුවඳ විඳගන්න, නුඹේ තුරුලේ ගුලි වෙන්න.
ඉක්මණට මේ කරුම අද දිනය නිම වන්න.

තනිව ඉන්නට බයක් හිතට නොම දැනුනාට 
පාළුවක් දැනෙනවා නුඹ නැතිව හිඳින විට.
වෙනදා මෙන් කඳුළු කැට නුඹේ ඇස නො ගැටුනාට 
බලා ඉන්නේ නුඹව දැක ගන්න ඉක්මණට. 

දන්නෙත් නැති නො දන්නෙත් නැති ක්‍රිකට්.

               මේ දවස් වල අපේ ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායම ඩුබායි දේශයේ කරක් ගහනවා.කට්ටිය කීමට කියන්නේ ඩුබායි කියලා නේ. ඒත් ඇත්තම කිව්වොත් මේ රටේ නම එක්සත් අරාබි එමීර් රාජ්‍යයය.ප්‍රාන්ත 07කින් සමන්විත එක්සත් අරාබි එමීර් රාජ්‍යයේ ඩුබායි කියන්නෙත් එක ප්‍රාන්තයක් පමණයි. 

• අබුඩාබි
•  සාජා
•  ෆුජෙයිරා (ෆුජේරා )
•  රස් -අල්-කයිමා
•  අජ්මාන්
•  උම්-අල්-ක්වීන් යනු අනෙකුත් ප්‍රාන්තයන්.

             

              20- 20 තරගයක්, එක් දින තරගයක් සහ ටෙස්ට් තරගයක් ඩුබායි වල පැවැත්වූ අතර, තරගාවලියට අයත් වූ අනෙකුත් 20-20  තරගය සාජාහිදීත්, එක දින තරග 2 බැගින් සාජා සහ අබුඩාබි වලත්,පළමු ටෙස්ට් තරගය අබුඩාබි වලත් පැවැත්වූ බව ක්‍රිකට් වලට ඇළුම් කරන අය දන්නවා ඇති. ඒ වගේම 16 වනදා ඇරඹෙන අවසාන ටෙස්ට් තරගය සාජා වල පැවැත්වෙන බවත් ඒ සමගම නොදැන ඉන්න විධියක් නැහැ නේ.

                 

   මෙතැනදී මට දකින්න ලැබුණ දේ තමයි ඩුබායි වල තිබුණ සෑම තරගයක්ම අපේ ක්‍රීඩකයන් ජයග්‍රහණය කළත්, අනෙකුත් තරග වලදී අපේ ක්‍රීඩකයන් දැක්වූ දුර්වල තරග රටාව.විශේෂයෙන්ම සාජා තරග වලදී.එක් දින තරගාවලිය පරාජය වීමට ලොකුම හේතුවක් විධියට මට පෙනෙන්නේ සාජා හිදී ලද අමිහිරි පරාජයන්.පකිස්තානු කණ්ඩායම දිගට හරහට හතරේ සීමාවට ඉහළින් ලකුණු ලබා ගනිද්දී, අපේ කණ්ඩායමට සිදු වුනේ එකින් එක ලකුණු එකතු කර ගන්න. ඒකත් හරිම මහන්සියෙන්.

                 කාලයක් ජාත්‍යන්තර තරග වලටම විතරක් වෙන් කළ සාජා ක්‍රීඩාංගනය පහු කාලයක ආසාවට වත් ජාත්‍යන්තර තරග වලට දුන්නේ නැහැ.ඒ නිසා ඒ තරම් හොඳ නඩත්තුවක් කෙරුණේ නැති බව මම දැක්කා මගේ දෑ හින්ම. පහු ගිය වසරක ඕල්කට් පාසල්  ක්‍රිකට් තරගාවලිය සාජා ක්‍රීඩාංගනයේ පැවැත්වුන නිසා. (මගේ මහත්තයා ඕල්කට් පාසල්  තරගාවලියට සහභාගී වුන නිසා එයා යන යන තැන මාත් යනවා හරියට ඉදිකටුවයි -නුලයි වගේ.)එහි හතරේ සීමාව පවා ඒ හැටි දුරක් නැහැ. ක්‍රීඩාංගනය පොඩි නිසා.ඩුබායි වල හෝ අබුඩාබි වල ක්‍රීඩාංගනයන්හි විශාලත්වය ගැන මම නොදන්නවා වුණත් සියලුම තරග අන්තර්ජාලයෙන් පමණක්ම නැරඹු නිසා අනෙක් සෑම ක්‍රීඩාංගනයකටම වඩා සාජා ක්‍රීඩාංගනය කුඩා බව අවබෝද වුණා.

                 ඉතින් පකිස්තානුවන් හතර අතට වනද්දී, අපේ අයට මොකද වුණේ...? මට තියන ප්‍රශ්නය ඒකයි. අපේ කිසිම ක්‍රීඩකයෙක් විශාල ලකුණු ප්‍රමාණයකට ගියේ නැහැ.සාජා හි පැවැත්වුන 

පළමු එක් දින තරගයේදී 

කුසල් ජනිත් 64 (68), 

දිනේශ් චන්දිමාල් 46 (50),

සීක්කුගේ ප්‍රසන්න 42 (52) සහ 

සචිත්‍ර සේනානායක 42 (40) 

සහ තෙවන එක් දින තරගයේදී ඩිල්ෂාන් 59 (62)  ලෙස ලකුණු ලබා ගත්තා.ඒ කිසිවක් ජයග්‍රහණය කරා යන්නට සෑහුනේ නැහැ.

        පළමු එක්  දින තරගය ලකුණු 11 ක් වැනි සුළු ගණනකින්  පරාජය වුණේ ප්‍රසන්න සහ සචිත්‍ර ගේ නො පසුබට උත්සාහය නිසා.නැතිනම් එහි පරතරයත් බොහොම ඉහල අගයක් ගන්න තිබුණා.කොහොම වුනත් පරාජය කියන්නේ පරාජයමයි.ඒ නිසා අපි එක් දින තරගාවලිය පැරදුනා.මුල් පෙළ පිතිකරුවන් වගකීමෙන් පන්දුවට පහර දුන්නා නම් ප්‍රසන්නට හා සචිත්‍ර ට ලොකු පීඩනයක් එන්නේ නැහැ වගේම ඒ තරගය අපට දිනා ගන්න තිබුණා.

      ගිය හකුරට නාඩන්නේ තියෙන හකුර රැක ගන්නේ කිවුවට ඊළඟට සාජා හි පැවැත්වුන තෙවන එක්  දින තරගය පරාජය වුනේ ලකුණු 113 කින්.

    සාජා ක්‍රීඩාංගනය ගැන අපේ ක්‍රීඩකයන්ට තියෙන්නේ බියක්ද නැතිනම් එහි තණ තීරුව ඔවුන්ට ක්‍රීඩා කිරීමට අපහසු තණ තීරුවක්ද කියන දේ දන්නේ ඔවුන් මයි.

     කෙසේ වෙතත් ලබන 18 වැනිදා ඇරඹෙන අවසාන ටෙස්ට් ක්‍රිකට් තරගය ජයග්‍රහණය කරන්නට අපේ ක්‍රීඩකයන්ට හැකියාව ලැබේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ සාජා වලට ඇති  හුඹස් බිය නැති වෙන්න ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන් මයි.එවිට ටෙස්ට් තරගාවලිය ජයග්‍රහණය කිරීමේ ගෞරවය ශ්‍රී ලංකාවට හිමි වේවි.