ඒ 2008 වසරයි. ජනවාරි-මැයි අතර කාලයේ එක්තරා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමක් ලංකාවට ඇවිත් ගාල්ලේ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ මැච් එකක් තිබුණු දවසක්. [එක්තරා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමක් ලෙස ලියා දක්වන්නට වුයේ ඒ කුමන කණ්ඩායම දැයි මේ වන විට මතකයෙන් ගිලිහී ගොස් ඇති බැවිනි.]
එවකට ගාල්ලේ තාවකාලික පදිංචි කරුවන් වූ අප නිවසේ ඇත්තන් ස්ථිර පදිංචියට හිමිකම් කිවූ රුහුණු මාගම්පත්තුව වෙත ගොස් සිටි බැවින්, පුංචි අම්මාගේ තාවකාලික නිවසේ මටද නවාතැන් ලැබී තිබූ සමයයි. කළගුණ සලකනවා වෙනුවට මෙලෙස මඩ ප්‍රහාර දියත් කරනු ඇතැයි මා හට රොස් පරොස් එල්ල නොවනු ඇතැයි සිතමි.
පුංචි අම්මාට දුවෙක් හා පුතෙක් සිටිනා අතර, ඔවුන් දෙදෙනාම මට වඩා අඩුම වශයෙන් තනි ඉලක්කමෙන් ලිවිය හැකි සංඛ්‍යාවටත් වඩා වැඩි වයස් පරතරයකින් බාලයෝ වූහ. මා රැකියාවට යද්දී ඔවුහු පාසල් ගියහ. නැගණිය වැඩිමහල් වූ අතර , මලයා ඈට තෙවසරකින් බාල විය. දෙදෙනාගේ අධ්‍යාපන කටයුතු නිසාම, ගුරුවරියක වූ පුංචි අම්මා ස්ථාන මාරුවක් ද ලබා ගෙන, ඔවුන් හා බදු ගෙයක සිටියේ සති අන්තයට බාප්පාට ද ඒ වෙත එන්නට යැයි පවසමිනි. ඔහු ද රැකියාව නිසා ම, හදා ගත් නිවසට වී තනිව පුරා සතියක් ගෙවා දමා සිකුරාදාවේ සිය පවුල වෙත පැමිණෙන්නේ සතියකට සෑහෙන කළමනා ගෙන ඒම ද කළ යුතු බැවිනි.
අධ්‍යාපන කටයුතු වෙනුවෙන් දැඩි ලෙස උත්සුක වුයේ දෙදරුවන්ටත් වඩා පුංචි අම්මා ය. එසේ හෙයින් ගෙදරට රූපවාහිනියකට ඉඩක් නම් ලැබුණේ ම නැත. යාන්තමට ප්‍රවෘත්ති වලට පින් සිදු වන්නට රේඩියෝවක් පමණක් ඉඩ හසර වෙන් කර ගත්තේය.නො එසේ නම් පුංචි වුන් දෙන්නා මෙලහකටත් අංගොඩ මහ ස්පිරිතාලේ නතරව ප්‍රතිකාර ගනු ඇත. දෙදෙනාම උසස් පෙළ අවසන්ව යන තුරාවටම තත්ත්වය පැවතියේ එලෙසිනි. වාසනාවට මා එහි කල් ගෙව්වේ කෙටි කාලයක් පමණි. මොන තරම් බාධක පැමිණියද මැච් එකක් ඇති දවසට වෙන කිසිවක් ඇසීමට මල්ලී ගෙන් ඉඩක් නො ලැබේ.
පෙර සිදුවීමට අදාළ වුයේ සෙනසුරාදාවක් විය යුතුය. මක් නිසාද යත් එදින මා නිවසේ සිටි බැවිනි.නිවාඩු දවස යැයි මා හට කම්මැළි කම පහව යනු පිණිස වත් TV බලන්නට නොහැකි වීමත්, මෙතරම් ගාල්ලටම ආ මැච් එක බලන්නට නොලැබීමත් මා කණස්සල්ලට පත් කොට තිබුණි.නමුත් මැච් පිස්සියක වූ මා එදින රේඩියෝවේ එල්ලී ම සිටියෙමි. මගේ සහයට මල්ලීද වූ බැවින් කිසිවෙක් රේඩියෝවට අයිතිවාසිකම් කියන්නට ආවේ නැත. හවස් වරුවේ මල්ලී යා යුතුම පන්තියක් විය. මැච් එක අත් හැර ඊට යාමට මල්ලිගේ සිතේ ද කැමැත්තක් නැති සේය.එනමුදු කළ හැකි දෙයක් නැත.අකැමැත්තෙන් වුව පන්තියට යාමට හිත හදා ගත් මල්ලී,
" මැච් එකේ විස්තරය අහගන්න හරි පුළුවන් නේ"
කියමින් පිටව ගියේය.
බට්ටි ද නිවසින් පිටත් වූයේ අත්‍යාවශ්‍ය කටයුත්තක් වූ බැවිනි.නැතිනම් ඇද හැලුණු වර්ෂාව නිසා ගෙයින් එළියට බහින්නට නම් සිත් දෙන්නේම නැත. මෙය තරගයට පවා බාධා ඇති කරාවිදෝ යන බය මුසු සැකයක් ද සිතෙහි විය. කෙසේ හෝ බට්ටි නිවසට පැමිණියේ මල්ලී ද සමගිනි. ඇතැම් දින වලදී මල්ලී එන්නේ බට්ටි එන වෙලාවටමය.ඒ ද එවැනි දිනයක් විය. බසයෙන් බැස ගත් අප දෙදෙනාටම වුයේ මැච් එකට සිදු වූයේ කුමක් දැයි දැන ගැනීමේ නොනිම් ආශාවයි.
නංගි මැච් එක ගැන විස්තරයක් දන්නා බව අපි දෙදෙනාම දැන සිටියෙමු.අප පිටව ගියේ විස්තරය අපට සවිස්තරාත්මකව කිව යුතු යැයි ඇයට තර්ජනයක් වැනි අණක් නිකුත් කරමිනි. කෙසේ හෝ ඇය මැච් එක අසා තිබුණි.
මල්ලී : මැච් එකට මොකද වුණේ .......?
නංගී : අපි දිනුම්
මල්ලී : එතකොට ඩක්වත් ලුවිස්‌ .......?
නංගී : ආ... එයාද?
එයා ලසිත් මාලිංග ගේ බෝල් එකකට අවුට් වුණා.
අපි දෙදෙනා එකිනෙකා ගේ මුණු බලා ගතිමු. කුමක් කිව යුතු දැයි නො තෙරේ. ඔබ කුමක් කියන්නේ ද ...?
එවකට ගාල්ලේ තාවකාලික පදිංචි කරුවන් වූ අප නිවසේ ඇත්තන් ස්ථිර පදිංචියට හිමිකම් කිවූ රුහුණු මාගම්පත්තුව වෙත ගොස් සිටි බැවින්, පුංචි අම්මාගේ තාවකාලික නිවසේ මටද නවාතැන් ලැබී තිබූ සමයයි. කළගුණ සලකනවා වෙනුවට මෙලෙස මඩ ප්‍රහාර දියත් කරනු ඇතැයි මා හට රොස් පරොස් එල්ල නොවනු ඇතැයි සිතමි.
පුංචි අම්මාට දුවෙක් හා පුතෙක් සිටිනා අතර, ඔවුන් දෙදෙනාම මට වඩා අඩුම වශයෙන් තනි ඉලක්කමෙන් ලිවිය හැකි සංඛ්‍යාවටත් වඩා වැඩි වයස් පරතරයකින් බාලයෝ වූහ. මා රැකියාවට යද්දී ඔවුහු පාසල් ගියහ. නැගණිය වැඩිමහල් වූ අතර , මලයා ඈට තෙවසරකින් බාල විය. දෙදෙනාගේ අධ්‍යාපන කටයුතු නිසාම, ගුරුවරියක වූ පුංචි අම්මා ස්ථාන මාරුවක් ද ලබා ගෙන, ඔවුන් හා බදු ගෙයක සිටියේ සති අන්තයට බාප්පාට ද ඒ වෙත එන්නට යැයි පවසමිනි. ඔහු ද රැකියාව නිසා ම, හදා ගත් නිවසට වී තනිව පුරා සතියක් ගෙවා දමා සිකුරාදාවේ සිය පවුල වෙත පැමිණෙන්නේ සතියකට සෑහෙන කළමනා ගෙන ඒම ද කළ යුතු බැවිනි.
අධ්‍යාපන කටයුතු වෙනුවෙන් දැඩි ලෙස උත්සුක වුයේ දෙදරුවන්ටත් වඩා පුංචි අම්මා ය. එසේ හෙයින් ගෙදරට රූපවාහිනියකට ඉඩක් නම් ලැබුණේ ම නැත. යාන්තමට ප්‍රවෘත්ති වලට පින් සිදු වන්නට රේඩියෝවක් පමණක් ඉඩ හසර වෙන් කර ගත්තේය.නො එසේ නම් පුංචි වුන් දෙන්නා මෙලහකටත් අංගොඩ මහ ස්පිරිතාලේ නතරව ප්‍රතිකාර ගනු ඇත. දෙදෙනාම උසස් පෙළ අවසන්ව යන තුරාවටම තත්ත්වය පැවතියේ එලෙසිනි. වාසනාවට මා එහි කල් ගෙව්වේ කෙටි කාලයක් පමණි. මොන තරම් බාධක පැමිණියද මැච් එකක් ඇති දවසට වෙන කිසිවක් ඇසීමට මල්ලී ගෙන් ඉඩක් නො ලැබේ.
පෙර සිදුවීමට අදාළ වුයේ සෙනසුරාදාවක් විය යුතුය. මක් නිසාද යත් එදින මා නිවසේ සිටි බැවිනි.නිවාඩු දවස යැයි මා හට කම්මැළි කම පහව යනු පිණිස වත් TV බලන්නට නොහැකි වීමත්, මෙතරම් ගාල්ලටම ආ මැච් එක බලන්නට නොලැබීමත් මා කණස්සල්ලට පත් කොට තිබුණි.නමුත් මැච් පිස්සියක වූ මා එදින රේඩියෝවේ එල්ලී ම සිටියෙමි. මගේ සහයට මල්ලීද වූ බැවින් කිසිවෙක් රේඩියෝවට අයිතිවාසිකම් කියන්නට ආවේ නැත. හවස් වරුවේ මල්ලී යා යුතුම පන්තියක් විය. මැච් එක අත් හැර ඊට යාමට මල්ලිගේ සිතේ ද කැමැත්තක් නැති සේය.එනමුදු කළ හැකි දෙයක් නැත.අකැමැත්තෙන් වුව පන්තියට යාමට හිත හදා ගත් මල්ලී,
" මැච් එකේ විස්තරය අහගන්න හරි පුළුවන් නේ"
කියමින් පිටව ගියේය.
බට්ටි ද නිවසින් පිටත් වූයේ අත්‍යාවශ්‍ය කටයුත්තක් වූ බැවිනි.නැතිනම් ඇද හැලුණු වර්ෂාව නිසා ගෙයින් එළියට බහින්නට නම් සිත් දෙන්නේම නැත. මෙය තරගයට පවා බාධා ඇති කරාවිදෝ යන බය මුසු සැකයක් ද සිතෙහි විය. කෙසේ හෝ බට්ටි නිවසට පැමිණියේ මල්ලී ද සමගිනි. ඇතැම් දින වලදී මල්ලී එන්නේ බට්ටි එන වෙලාවටමය.ඒ ද එවැනි දිනයක් විය. බසයෙන් බැස ගත් අප දෙදෙනාටම වුයේ මැච් එකට සිදු වූයේ කුමක් දැයි දැන ගැනීමේ නොනිම් ආශාවයි.
නංගි මැච් එක ගැන විස්තරයක් දන්නා බව අපි දෙදෙනාම දැන සිටියෙමු.අප පිටව ගියේ විස්තරය අපට සවිස්තරාත්මකව කිව යුතු යැයි ඇයට තර්ජනයක් වැනි අණක් නිකුත් කරමිනි. කෙසේ හෝ ඇය මැච් එක අසා තිබුණි.
මල්ලී : මැච් එකට මොකද වුණේ .......?
නංගී : අපි දිනුම්
මල්ලී : එතකොට ඩක්වත් ලුවිස්‌ .......?
නංගී : ආ... එයාද?
එයා ලසිත් මාලිංග ගේ බෝල් එකකට අවුට් වුණා.
අපි දෙදෙනා එකිනෙකා ගේ මුණු බලා ගතිමු. කුමක් කිව යුතු දැයි නො තෙරේ. ඔබ කුමක් කියන්නේ ද ...?
