Monday, September 30, 2019

මුහුණු පොතේ වික්‍රමය

   මුහුණු පොත.. එහෙමත් නැත්නම් දන්න භාෂාවෙන් කිව්වොත් facebook යනු කාලය කා දමන්නට බිහිවුණු කරුමයක් ලෙස බහුතරයක් වැඩිහිටි මතයයි. ඉන් තරුණ තරුණියන් වැනසී යනු ඇති බවට නිරන්තරයෙන්ම චෝදනා නැගේ.

අසන්නට දකින්නට ලැබෙන දේ අනුව එහි වරදක් නැත්තේමද නොවේ... එනමුදු මෙය ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් වූ කතාවකි.

දිනය       : 2019 සැප්තැම්බර් 08 වන ඉරු දින
ස්ථානය  : බත්තරමුල්ල  අවකාශ ශාලාව 
නිමිත්ත  : මුහුණු පොතේ අකුරු අමුණන 24                      දෙනෙකුගේ කතා එක් කොට                            බිහිවුණු " සංකලන නව්‍ය කෙටිකතා                   "  පොත දොරට වැඩුම

එකිනෙකා නාඳුනන අය එකා දෙන්නා අදාළ ස්ථානයට ඇදෙමින් සිටී... අළුතින් එන තැනැත්තා තමා කවරෙක්දැයි අනෙක් අයට හඳුන්වා දෙයි. එය සැබෑවටම උප්පැන්නයේ සඳහන් නම නොවේ... එදින සැබෑ නමින් සැඟවී මුහුණු පොතේ ආරූඪ නම් වලින් ලියු බහුතරයකගේ වෙස් මුහුණු ගැලවුණු දිනයක් විය. මුහුණු පොතේ බෙහෙවින්ම ජනප්‍රිය කතා ලියන්නන්, ලියන්නියන් ආරාධනා ලැබ පැමිණි අය අතර වූහ. එසේම facebook හි page admin වරු කිහිප දෙනෙකුද ඒ අතර වූහ.

එදින උදයේ පටන් උත්සවය වෙනුවෙන් එකිනෙකා මුණ නොගැසී ඒ මොහොතේ ම දැන හඳුනා ගත්, එක පොතක ලේඛකයන් ලෙස රොද බැඳුණු සියල්ලෝ ලහි ලහියේ සූදානම් වූහ. කිහිප දෙනෙක් පොල්තෙල් පහන සැකසූහ. තවත් අය සංග්‍රහ කටයුතු වෙනුවෙන් වෙන් වූහ. ස්වාමීන් වහන්සේ වැඩම කරවීමට යාමට තවත් අයෙකුට සිදු විය.

එහා මෙහා යමින් ,එක් එක් රාජකාරීන්හි නිරත වූ "සංකලන"යෝ ස්වාමීන් වහන්සේ ගේ වැඩමවීමෙන් පසු අවකාශ ශාලාව තුළට රොක් වූයේ උත්සවයේ කටයුතු ඇරඹෙන බව දන්නා බැවිනි .

මේ සියල්ලෙහිම මූලාරම්භකයා දෝනා ත්‍රිමා නම් වූ අන්වර්ථ නාමය හිමි සොඳුරු හදවතකි.

මාස නවයක කාලයක් පුරා පෙරුම් පුරමින් බිහි වූ සංකලන ළදරුවාගේ දොරට වැඩුම දෙස පොතට හිතැති බොහෝ දෙනෙක් නොඉවසිලිමත් දෙනෙතින් බලා සිටියහ.

කුළුඳුල් පොතේ දොරට වැඩුම වෙනුවෙන් ඒ අළුත් සුවඳ විඳිමින් පොත අතට ගන්නට, පොත පෙරළා කියවන්නට සංකලනයෝම බලා සිටියහ. තමා හැර තවත් 23 දෙනෙකුගේ අකුරු මුසු වූ සුන්දර "සංකලන" කියවන්නට නොඉවසිලිමත් වූහ.




අති සුන්දර පොල්තෙල් පහනේ තිර දැල්වෙමින් අවකාශ ශාලාවේ සංකලනය කළඑළි දැක්විණ.

සංකලන වෙනුවෙන් බොහෝ වෙහෙස වූ ඉරංගි ජයවර්ධන පිළිගැනීමේ කතාව කරමින් සංකලනය ඇරඹුවාය.

කෙටිකතාවක් ලිවිය යුතු අයුරු කියවෙන අපූරු දේශනයක් දිලීප ජයකොඩි මහතාගෙන් ඉදිරිපත් වූයේ ලේඛන කලාවේ අංකුරයන්ට මහා දිරියක් වෙමිනි.

සිසිර යාපා මහතාද අනගි දේශනයක් කරමින් සංකලනය සුවඳවත් කළේය.

සැඟවී හුන් මුහුණු පොතේ සුන්දර ලියන්නියන් ද වේදිකාවට ගොඩ නැඟුණද , සැඟවී සිටීමටම රිසි බැවින් නම සඳහන් කිරීමෙන් වැළකෙමි.

පුරා පැය දෙකකට ආසන්න කාලයක් තුළ උත්සවය පැවැති අතර සඳලි අනුත්තරා ස්තුති කතාව ඉදිරිපත් කළාය. එමෙන්ම වික්ටෝරියා ස්වීනිගේ හඬද වේදිකාව මත කිංකිණි නඟනු ඇසිණ.

නිවේදක කටයුතු කළ ලක්ශ්‍රී රත්නායක මෙන්ම , සංකලන වෙනුවෙන් වෙහෙසුණු තිළිණ විරාජ් දෙදෙනාද සිහි කළ යුතුමය.


විශේෂයෙන්ම මුහුණු පොත දෙස වපර ඇසින් බලන වැඩිහිටියන්ට මුහුණු පොතෙහි මෙවන් වූ මනු ගුණ පිරි බෝසත් මිතුරන්ද සිටින බව සිහිපත් කරමින් සංකලන ඔබට පුද කරමු...







Tuesday, August 27, 2019

නිවාඩු දවසක....

ස්කෝලේ 9 වසරේ ඉන්න කාලේ වෙච්චි සිදුවීමක් කාලෙකට පස්සේ ගොඩ වැදුණු මගේ බ්ලොග් එකෙන් කියවන ඇත්තන්ට ඉඩක් දෙන්න හිතුවා. හොස්ටල් ජීවිතේ ගෙවෙද්දී 9 වසරට හිමි වෙලා තිබුණේ  'සේපාලි' නම් ලැබුණු මරු කටේ තිබුණු ඩෝමෙට්‍රි එක. මරු කටේ කිව්වේ මේට්‍රන්ගේ ඇස් -කන් මානයේම ඉන්න සිද්ධ වීම නිසා.

එහෙම වුණා කියලා කෙරෙන්න ඕන විසේකාර කම් වල අඩුවක් නම් තිබුණේ නැහැ.

මේ කියන්න යන්නෙත් ඒ වගේ දවසක් ගැන.
සති අන්තය කියන්නේ හොස්ටල් ජීවිතේ කාල සටහනින් ටිකක් විතර බැහැරට යන්න පුළුවන් දෙදවසක්. සාමාන්‍යයෙන් 

උදේ 5.00 - අවදි වීම 
උදේ 6.00- පාඩම් කිරීම 
උදේ 7.00- උදෑසන ආහාරය 
උදේ 7.15- පාසල වෙත....

.
.
.
.
.
ඊට පස්සේ පාසල් කාලසටහන.පාසල නිම වුණාම 

දිවා ආහාරය, තේ පානය, ක්‍රීඩා....බුදුන් වැඳීම ....ඔය වගේ රෑ නින්දට යන්න කළින් පිරිත් කියන්න පවා වෙලාවක් වෙන් කරලා තියෙනවා.

නිවාඩු දවසට උදේ 5.00ට නැගිටින එක නම් කරන්නෙම නෑ වගේ.හැබැයි 11 වසරේ අක්කලා නම් උදේ පාඩම් කරන්න අවදි වෙනවා.සමහරු උදේම නාන්න යනවා අනිත් අය අවදි වෙන්න කලින්. නාන්න හැමදාම අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නැහැ.6 වසරේ ඉඳන් 11 වසර වෙන තුරුම හැම ඩෝමෙට්‍රියකම ළමයි 20-25-30 වගේ ඉන්නවා. හැම අවුරුද්දෙම ශිෂ්‍යත්ව ළමයි එනකොට 40කට වඩා එනවා. ටික දවසක් යද්දී 20කට විතර අඩු වෙනවා.ඉතින් ටැප් 2ක් වගේ තමයි මුලින් තිබුණේ. පස්සේ කාලෙක බාත් රූම් 1ක් හැදුවා. ඒත් ඉතින් 7-8 දෙනෙකුට නාන්න බෑ එක සැරේට.වතුර හෙමින් එන්නේ.අර ටැප් 2 තියෙන කාලේ 4 දෙනෙක් නාන්න යනවා,දෙන්නා බැගින්. ඉක්මණට නාලා ඉවර වෙද්දීම ඊළඟ දෙන්නා යනවා. එතැන හිස් වුණොත් කවුරු හරි පැන ගන්නවා. ඉතින් යුද්දේ 

ඔන්න කියන්න ගිය කතාවෙන් පිට පැන්නා නේ.

ගයානි තමයි අපේ ඩෝම් එකේ පැරණිම සාමාජිකාව.ඒ ගෞරවයට එයාට පළමු ඇඳ දීලා තියෙන්නේ.සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක් ආපු ගමන් එයාව පේන්නේ නෑ. දොර ඇරලා තියෙද්දී දොරට ටිකක් කවර් වෙලා හින්දා.

ඉතින් මෙන්න මේ කියන දවසේ අපි කවුරුත් වගේ උදේ අවදි වෙලා.. එතකොට ත් වෙලාව උදේ නමයටත් කිට්ටුයි වගේ... හොස්ටල් මේට්‍රන් මිස් ඩෝමෙට්‍රි ගානේ එනවා වෙනදාට නම්... ඒත් එදා මොනවා හරි හේතුවක් නිසා නෑ.... 

" ගයානි... නැගිටින්න .. ඔන්න මිස් එනවා...." කියලා මොනවා කිව්වත් මෙයා නෙමේ අවදි වෙන්නේ... 
මිස් එන්නෙත් නැති එකේ කරමුද වැඩක් කියලා හොරෙන් හොරෙන් කතා වුණා ... හොරෙන් කතා වෙන්න දේකුත් නෑ... මේ නිදාගෙන ඉන්න හැටියට එකෙක් මළා කිව්වත් මෙයා නම් නැගිටින පාටක් නෑ... 

කතා කර ගත් විදියට අපි හතර දෙනෙක් ආවෙ ගයානිගෙ ඇඳ වට කරන්න... 

හතර කොණෙන් අල්ලලා උස්සන්න බැලුවේ මෙට්ටය ... අපෝ... මේක හතර දෙනෙකුට උස්සන්න බෑ... මේකි එක්ක නම්... හෙමින් ටිකක් ඇද්දා... තව දෙන්නෙක් සෙට් කරගෙන හෙමි     හෙමින් ඩෝමෙට්‍රි එකෙන් එළියට ආවෙ කතා කරගත්ත විදියට . දොර ළඟම නිසා ගොඩක් දුර අරගෙන එන්න ඕනත් නැහැ නේ... යන්තමට පොළවේ ගෑවී නොගෑවී මෙට්ටය පිටින්ම ගෙනත් දැම්මේ කොරිඩෝවට.

අපේ නමය වසර ඩෝමෙට්‍රි එකට ආසන්නවම ප්‍රති විරුද්ධ පැත්තෙ තියෙන්නෙ එකොළහ වසර. සමාන්තරව තියෙනවා හය වසර. එකොළහ වසරට සමාන්තරව අට වසරත්, කොණේම හත වසරත් විදියට තමා උඩ තට්ටුවේ ඩෝමෙට්‍රි තිබුණේ ... පහළ දහය වසර...

ඔන්න දැන් එළියට එන එක එක්කෙනා හිනා වෙවී ඇතුළට යනවා.. ආයෙ තව කවුරු හරි දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක එනවා. අපි මේ මජර නසරානි වැඩේ කරලා හෙමිහිට ඩෝමෙට්‍රි එක ඇතුළට වෙලා හිටියේ ... 

ටික වෙලාවක් යද්දි කොරිඩෝ එකේ කීපදෙනෙක්ම හිනා    වෙන සද්දෙ ඇහෙනවා... මේ හිනාවට වෙන්න ඕන ගයානි අවදි වුණා... ඇඳේ වගේ නෙමෙයි බිම නිසා වෙන්නත් ඇති ....

වටපිට බලද්දි කීප දෙනෙක් වට වෙලා... ලැජ්ජාව .....

ඇස් ඇරෙන්නෙත් හෙමින් .. ඇයි ඉතින් කන ළඟ බෙර ගැහුවත් අවදි නොවුණට පරිසර තත්ත්වය වෙනස් වෙලා නේ.. ඒකත් හේතුවක් වෙන්න ඇති ....

මෙට්ටෙත් එළියේ.. කොරිඩෝවේ... හැමෝටම බැන බැන ඇතුළට ආවේ... 

අනේ ඉතින් මේ නසරානි වැඩේ කරේ කවුද කියලා කොහෙන් හොයන්නද.... කතා කරේ නෑ හැමෝම එක්ක ... ඒත් ඒක ටික වෙලාවයි... තරහා වෙලා හිටියට හරි යන්නෙ නැහැනේ ....

ඔක්කොම තරහා අමතක කරලා ආයෙම යාළු වුණා...

අද ඉන්නෙ කොහේද කියලා වත් දන්නෙ නෑ ... මේක දැක්කොත් බනින්නේ නැතුව කතා කරන්න කෝ

Sunday, October 1, 2017

ශලනි දසුන් සහ සන්දීපනී

       පහුගිය දින කීපය පුරාවටම මුහුණු පොතේ හැම තැනම වගේ දකින්න ලෑබුණේ මේ කාරණාව ගැන.එයින් හුඟාක්ම අය කතා කළේ ශලනි ගැන. මම කැමතියි ඇයට මේ ලිපිය දකින්න ලැබෙනවා නම්.. ඇයට මෙය දකින්නට හැකිවෙන්න මේ ලින්ක් එක යොමු කරන්න පුළුවන් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් එය කරන්න.

        ගොසිප් සයිට් එකක මම දැක්කා ශලනිටත් සිය දිවි හානි කර ගන්නට හිතෙන තරමටම මානසිකව වට්ටවලා තියෙන බව.
    
             ඇත්ත. ඇය මහා විශාල ලෙස ඇද වැටෙන්න ඇති. ඒත්.. ශලනි මම ඔබට කියන්නේ හිත හයිය කර ගන්න .ඔයා දන්නවා ඔයාගේ ක්ෂේත්‍රයේ කොහොමද කට කතා හැදෙන්නේ කියලා. ඒවායින් හිත රිදෙනවා තමයි. මහාමෙරක් තරම් ආදරය කළ කෙනාගෙන් මේ සා විශාල හිත් රිදීමක්, මේ තරම් ලොකු බොරුවක් ඔයාට කරාවි කියලා කොහොමටවත් බලපොරොත්තු නො වෙන්නට ඇති.

          හැමදාම එකට ඉන්න මහා ප්‍රාර්තනාවන් හිතේ පුරව ගන්න ඇති. ආදරය එහෙමයි. හදිසියේම වගේ මහ මෙරක් තරම් ආදරය කළ කෙනා විවාහකයෙක් කියලා දැන ගත්තාම හිතට දැණෙන දුක දසුන් හිතන්න නැතුව ඇති. තමන් විවාහකයි කියලා ඔයාට නො කියන්න හිතුවේ ඔහුට ඔයාව නැති වෙයි කියන බයට වෙන්නත් ඇති.

           ඒත්... ඒ නිසාම ඔයාට "දසුන් ගේ අනියම් පෙම්වතිය " කියන හිත පාරවන වචන ටික අහන්නට වුණා.ඔයා වගේම දසුන් ගේ බිරිඳ සන්දීපනී (ගොසිප් සයිට් එකකින් නම හොයා ගත්තේ, සමහරවිට වැරදි ද දන්නේ නෑ) පවා දසුන් නිසා නොසෑහෙන්න හිතින් විඳවන්න ඇති. පාසල් කාලයේ පටන් අවුරුදු 13 ක ප්‍රේමයක්, විවාහ වෙලත් වසරක් ගෙවී යද්දී කෙළවර වෙන්න හදන කොට සන්දීපනී කොහොම දරා ගන්නද? ඇයත්, ඔබත් දෙදෙනාම ගැහැණු න්. රටේ ලෝකේ කොයි කවුරුත් ප්‍රේම සම්බන්ධ වලදී බනින්නේ ගැහැණුන්ට. පිරිමි සම්බන්ධතා 100ක් ඇති කර ගත්තත්, ඔහුගේ වරදක් දකින්නේ නැහැ. ඔහු මහා වීරයෙක්. කීමට කියන්නේ රස්තියාදු බසින් " ඌ ගෑණු 4 -5 ක් රන් කරනවා කිසි ගේමක් නැතුව " කියලා. හැබැයි කෙල්ලෙක් එහෙම වුණොත් ** බැ**, ගණිකාව, බඩුව... නො සෑහෙන්න නරක වචන... 

         තව ටික කාලයක් ගත වෙද්දී ඔය දේවල් මිනිස්සුන්ට අමතක වේවි. හැමෝටම ජීවිතේ දුෂ්කර කාලයන් එනවා. ඒ කාලය ගෙවී ගියාම ඔයා ගැන මිනිස්සුන්ගේ හිත්වල තියෙන කහට නැති වෙලා යාවි. කාලය ඔයා නිවැරදි පුද්ගලයෙක් කරාවි.

     දසුන් ට ඔහුගේ බිරිඳ අවසන් ගෞරව දක්වන පින්තූරයක් මුහුණු පොතට එක් කරලා සටහනක් යොදලා තිබුණේ " අවසාන මොහොතේ තනි රකින්න ඉන්නේ කසාද බිරිඳ මිස අනියම් පෙම්වතිය නොවේ " කියලා. ඒක දැක්ක වෙලාවේමයි මට හිතුණේ මේ ගැන ලියන්න.

        ශලනිට එතැන ඉන්න කොයි තරම් වුවමණා වුණත් මේ කට කතා නිසා ඇය කොහොමද ඉන්නේ කියන දේ මට හිතුණා. මේ වගේ දේවල් හුඟාක් ලියන්නේ පිරිමි අය. ඒ වගේම මේ වෙලාවේ ශලනි එක්ක සුන් ට අවසන් ගෞරව දක්වන්න කාවිංග ගිය බව ත් දැක්කා.

      ශලනි වගේම ශලනි නිවැරදි කියලා හිතන හැමෝම මේ වෙලාවේ කාවිංග ට ස්තුති කළ යුතුයි. ශලනිගේ තනියට ඇය ළඟ ඉන්නවාට. ඒත්.. මේ වෙලාවේ කාවිංග බොර දියේ මාළු බාන්න හදනවා නම් ඒක බොහොම නරකයි. මම හිතනවා අයියා කෙනෙක් විධියට ඔහු මේ වෙලාවේ ශලනි ළඟ ඉන්න ඇති කියලා, එයාටත් ඉන්නේ නංගි කෙනෙක් විතරයි නේ.

       කාලය ත් එක්ක ශලනිට තේරුම් ගන්න පුළුවන් වේවි කොහොම කෙනෙක්ද එයාට ගැලපෙන්නේ කියලා.දසුන් නිසා ශලනි හුඟක් ජීවිතේ තේරුම් ගනීවි කියලා හිතනවා, ආදරේ නාමෙන් බොරු කියන අය, ඇත්තම කියලා ජීවිතේට ළං වෙන්න හදන අය කවුද කියලා අත්දැකීමෙන් දැන ගනීවි.

         ඒ අත්දැකීම් කටුකයි. හුඟක් වේදනාකාරියි. ඒත්... දසුන් ජීවිතෙන්, ඒ ප්‍රශ්න වලින් පලා ගියා. ගැහැණු අපේ හිත් හයියයි කියන කාරණාව ලෝකෙටම පෙන්නන්න. ශලනි වගේම සන්දීපනීටත් මේ කියපු දේ අදාළයි.

  




Friday, June 16, 2017

දැන ගන්න කියනවද....?

පහුගිය දවසක මම පෞද්ගලික බැංකුවකට ගියේ මගේ නමට බැංකුවෙන් එවන ලියුම් වලට එඩ්‍රස් එක මාරු කරන්න.

මම: මිස්, මට එඩ්‍රස් එක මාරු කරා කියලා දන්වන්න ඕන, අළුත් එඩ්‍රස් එක දෙන්න ආවේ එහේට ලිපි එවන්න කියලා..

ඇය:ෆෝම් එකක් තියනවා ඒක ෆිල් කරලා දෙන්න මම හෙඩ් ඔෆිස් එකට යවන්නම්.

එහෙම කියලා ඇය පරිගණකයෙන් ඈ සතුව තිබූ හැම ෆෝල්ඩ (ර් ) එකක්ම පරික්ෂා කළා. ඒත්.. ඇයට එය හමු වුණේ නැහැ. ඇය කාටදෝ ඇමතුමක් අරගෙන විස්තරය කිවුවා. ඇමතුමට සම්බන්ද වුණු කෙනාගේ උපදෙස් මත ඇය මගෙන් ලිපියක් ගත්තා,පැරණි ලිපිනයෙන් නව ලිපිනයට මාරු කරන්නැයි ඉල්ලමින්.

බැංකුව ඇතුළේම තවත් වැඩක් තිබූ නිසා ඇයට ස්තුති කොට මම ඒ වෙත ගියා. බැංකුවෙන් එළියට යන්න හැදූ මාව ඇමතූ ඇය,

" මිස්,ෆෝම් එකටත් අත්සනක් දාලා යනවද" අසමින් මාව නැවතුවා.


අවශ්‍ය ලිපි නොලැබී යනවාට වඩා ඒවා ලැබීම අත්‍යාවශ්‍ය නිසා මම නැවතුණා. 

ඒත්... ෆෝම් එක ඇයට හමු වෙලා නැහැ, කළින් කතා කළ කෙනාගෙන් එය ඇත්තේ කොහිදැයි නැවතත් අසන්නට ඇති. මොකද ඇය බැංකුවට අළුත්. අනික එය බැංකුවේ වුණත් රක්ෂණයක් සම්බන්ද කතාවක්. ඒ සම්බන්දයෙන් බැංකුව තුළ විස්තර අසා ගන්නටයි ඇය ඉන්නේ. තුළේ ඉන්න වෙන කෙනෙකුගෙන් ඇහුවත් ඇයට ඒ ගැන දැන ගන්න බැරි, ඒ කාර්යය වෙනුවෙන් ඉන්නේ ඇය විතරක් නිසා. ඒකයි ඈ දුරකතන ඇමතුමක් ගත්තේ..

ඉක්මණට වැඩේ කර ගෙන යන්න ආපු මට ඒ වෙනුවෙන් සෑහෙන කාලයක් ගත කරන්න වුණා.
අවසානයේ සෑහෙන වෙලාවක් ගෙවලත් මට සිද්ධ වුණේ කළින් ලියූ ලිපිය වෙනුවට අළුතෙන් ලියුමක් ලියා අත්සන් කර දී එන්නයි.

ඇය මගෙන් ඉල්ලා හිටියා ලිපිනය සනාථ කරන්න අවශ්‍ය ලියවිලි ඉදිරිපත් කරන ලෙසට.


මම: මම මේ එඩ්‍රස් එක මාරු කරන්නේ ඒ ලියුම් අනිවාර්යයෙන්ම ලැබෙනවා කියලා දන්න තැනට. හැබැයි එතන මගේ නමට එන ලයිට් -වතුර බිල් නැහැ.ඉතින් කොහොමද එතකොට ඒක ඔයාලාගේ අවශ්‍යතාවයට හරියන්නේ..

ඇය: හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් ඉල්ලනවා නේ. ඒකයි.

මම: ඉතින් අපි කියනවා නම් මේ එඩ්‍රස් එකට ලියුම් එවන්න කියලා, අත්සනත් තියනවා නම් බැංකුවට මොකක්ද තියන ප්‍රශ්නේ..

ඇය: නිරුත්තරයි..

මේ මට සිද්ධ වුණ දෙයක්.
මේ වගේම දෙයක් අපේ අම්මටත් වෙලා තිබුණා. 

වරායේ ආරක්ෂක හේතූන් නිසා අපේ ගෙවල් වලින් ඉවත් වෙන්න කිවුවා අපට, ඒ වෙනුවෙන් ඉඩම් දීලා ගෙවල් හදා ගන්න කීවා.

තිබුණ ගෙදර 2008 ඉඳන් වරායට ගන්නවා- අයින් කරනවා කිය කියා කිසිම අළුත්වැඩියාවක් කරන්න පවා ඉඩක් දුන්නේ නැහැ. ඒ ගෙදරට ඇස්තමේන්තුවක් හදලා 2014 විතර බඩු මිළට. 2015 වගේ අළුත් රේට්ස් දාලාද කොහේද වන්දියක් අනුමත වෙලා තිබුණා. ඒකත් දෙන්නේ කොටස් වශයෙන්. වහලත් ගලවලා අයින් කරාට පස්සෙයි 100% වන්දිය ලබා දෙන්නේ..


ඉතින් ඔය දුක්බර දවස පහුගිය දාක අපේ පරණ ගෙදරටත් උදා වුණා. ඒ කිවුවේ වහල ගලවලා දාන්න වුණා. ඉතින් දැන් එතැන පස් ගොඩක් විතරයි..

                                          මෙන්න එතැන


ඉතින් අළුත් තැනට ලියුම් ගෙන්න ගන්න තැපැල් කන්තෝරු- බැංකු හැමතැනටම අම්මාට යන්න වුණා. "ඒක නෙමෙයි මේකයි දැන් ලිපිනය" කියමින් ලියුම් ලියාගෙන.

මට ඉහත සිදුවීමට අදාළ බැංකුවෙන්ම අම්මාටත් ඒ ප්‍රශ්නයම ඇවිත්. ලයිට්- වතුර බිල් අම්මා අරන් ගියත් එතැනත් ප්‍රශ්නයක් වෙලා. වරිපණම් අංක කලින් ලබා දීලා තිබිලා නැහැ. ලයිට්- වතුර දීලා තියෙන්නේ ඉඩම් ඛාණ්ඩයට.දැන් ලිපිනය තියෙන්නේ වරිපණම් අංකයට. බැංකුවෙන් ඔය ගැන අහලා. ආයතන වලින් දුර දිග නොබලා කරන දේවල් වලින් නිකන් ප්‍රශ්න ඇති වෙන්නේ අහිංසක මිනිස්සුන්ට.


ඔය මිනිස්සු, දීපු ඉඩම් වල පදිංචි වෙන කොට වරිපණම් අංකය මුලින්ම දුන්නා නම් ඔය දේවල් නැහැ නේ.

අනික එහෙම ලිපිනය මාරු කරද්දී අදාළ පුද්ගලයා නමට සාක්ෂි (ලයිට්-වතුර බිල් ) අහනවලු. එහෙම නම් එක ගෙදරකින් බැංකු පොතක් ගන්න පුළුවන් ගෘහ මූලිකයාට විතරයි. අම්මා ඇහුවලු එතකොට අළුතින් පොතක් ඕපන් කරනවා නම්.... කියලා

එතකොට අයිඩෙන්ටියේ තියන එඩ්‍රස් එකටලු ඕපන් කරන්නේ...

මේ සම්බන්ධව දන්නා කෙනෙක් ඉන්නවා නම් දැනුවත් කරන්න...

* ගෑණු ළමයෙක්ට ඉපදෙද්දි බැංකු ගිණුමක් ඇරඹුවොත්.....

1. එයා ට විවාහයෙන් පසුව නව හැඳුනුම්පතක් ගත යුතුද...( සැමියාගේ ගමට ගිහින් ඒ බැංකුවකින් ගිණුමක් විවෘත කරන්න )
2. නැතිනම් මම දාලා තියනවා වගේ පස් ගොඩක් තියන තැනකට ඒ එඩ්‍රස් එක දානවද....


*තව සමහර බැංකු තියනවා වෙන ප්‍රදේශයකින් තව තැනකට එයාලගේ අකවුන්ට් එක ට්‍රාන්ස්ෆර් කරන්නේ නෑ. අදාළ ප්‍රදේශයෙන් අකවුන්ට් එක ඕපන් කරගෙන කලින් එකේ සල්ලි ට්‍රාන්ස්ෆර් කරන්නම් කියනවා.

ඒ මදිවාට දැන් සල්ලි දාලා විතරක් මදි, ගන්නත් ඕනලු. නැත්නම් ඒකත් ක්‍රියාවිරහිතයි....


අනේ අපොයි හිඟන්නන්ගේ පාත්තරේටමයි හෙනහුරා කඩා පාත් වෙන්නෙත්.....

Sunday, June 11, 2017

අහිමි වී ගිය මිතුර...

අදින් හරියටම වසර 09 කට පෙර අද වගේ දවසක් උදා වුණේ නුඹේ මිතුරු හැම දෙනාගේම නෙත් කෙවෙණි තෙත් කරමින්. බලාපොරොත්තු එකින් එක එක් කරගෙන බලා ගෙන හිටියා නුඹ ඇඳෙන් නැගිටලා පුරුදු විධියට " කොහොමද මචං " කියලා කතා කරන තුරු. 

" දැන් ටිකක් ගුණයි"

"අද කෑම (ඝණ ආහාර ) දුන්නා"

අපිට අහන්න ලැබුණ බලාපොරොත්තු එක් කළ දේවල්...

2008 ජුනි මාසේ 06 වෙනිදා සමහර අයට විතරක් මතක ඇති. ඒ නපුරු ඛේදවාචකයෙන් විඳවපු අයට විතරක් මතක ඇති, අනිත් හැමෝටම නිකම්ම නිකන් අතීතයක් විතරක් වුණු එක්තරා දවසක් විතරයි. 

"මොරටු බස් බෝම්බය"

තවමත් මට අදහා ගන්නට බැරි -අමතක නොවෙන දුක්බර දවසක්

පුරා දින 05ක් සිහිසුන්ව සිටි බව...

සිහිය නො ලබා ම නො එනා ගමන් ගිය බව...
නුඹේ මවු දරා ගත නොහැකි දුක් කන්දක් පපුවේ හිර කරගෙන, හිස අතගාමින් නුඹේ කණට මුව තියාන පිරිත් කියූ බව....දන්නවාද යාළුවේ.

ඔවු 

සමහරවිට දන්නවා ඇති.
බලාන ඉන්න ඇති, අවකාශයේ සැරිසරමින්.....
නුඹ බනිනවා ඇති මට, ආවේ නෑ නුඹව බලන්න ස්පිරිතාලෙටවත් කියලා

දන්නවා නම් නුඹ, අනතුරට ලක් වුණ බව දැන ගත් මොහොතේ මහා හයියෙන් හඬමින් ගෙදර කල් ගත කළ හැටි...
මගේ අම්මා බය හින්දාමයි නුඹව බලන්න නො එව්වේ..
ඒක නුඹටත්, මටත් දෙදෙනාටම නොහොඳක් වේය බයට...

කෙල්ලෝ 05 ක්...
කණ්ඩායමේ හිටියා,
කඳුළු පුරවාන හඬන විට....
දකින අය නුඹ ගැන වැරදි වැටහීම් තියා ගනීය බය...

කවුරුත් නුඹව දැන ගෙන හිටියා හැම ගෙදරකම....
මොකද හැමෝම නුඹ ගැන කතා කළා..

යාළුවේ.... නුඹ හොඳ තැනක ඇති...

තෙරුවණ් සරණයි නුඹට..

(මං නිවන් සුව පතන්නේ නැහැ නුඹට ) සමාවෙන්න ඒ වෙනුවෙන්..

Saturday, September 17, 2016

දැන් හැදෙන උන් සහ අපට අමතක අපේ බාලේ...

අවසාන වතාවට බ්ලොග් එකට ගොඩ වැදුණේ කවදාද කියලා මටවත් මතකයක් නැහැ. ඒත්...හදිසියෙම වගේ මතක් වුණා මටත් බ්ලොග් එකක් කියලා එකක් තිබුණ බව. දැන් ඒකේ දූවිලි වැදිලා, මකුණු දැල් බැඳිලා ඇති ටිකක් බලන්න ඕන කියලා හිතුණා.

කම්පියුටරේ ළඟට ආවාම මට ඒකට කිසිම අයිතිවාසිකමක් නැහැ වගේ. සිංදු බලන්න ඕන, වීඩියෝ බලන්න ඕන කිය කියා මගේ පුංචි කෙල්ල ඒක අයිති කර ගෙන. අඩු තරමේ මගේ ෆෝන් එකෙන් කෝල් එකක් ගන්නවත් දෙන්නේ නැහැ.ඒකටත් එයාගෙන් අවසර ඕන. "මං මේක බලලා දෙන්නම්" කියලා එයාගේ වීඩියෝ බලනවා අල්ලන්නවත් දෙන්නේ නැහැ. ටිකක් සැර කරන්නම ඕන ඒක ගන්න නම්.

එයාට දැන් අවුරුදු දෙකහමාරක්. ඇහෙන දකින දේ හරි  ඉක්මණට ඉගෙන ගන්නවා. ඒ වගේම තමයි කියන කතා. 

ඔක්කොටම හපන් කෑම කවන එක.එයාගේ පිඟාන අරන් හැම තැනම දුවන්න ඕන එයා පස්සේ. පැය එකහමාරක්- දෙකක් විතර.මම කාලා හිටියේ නැත්නම් එයාට කවලා ඉවර වෙද්දි මට කෑම එපා වෙලා.

කියවන කවුරුහරි ඉන්නවා නම් ප්‍රායෝගික අදහසක් ඉදිරිපත් කරන්නකෝ මේ පොඩ්ඩන්ට කෑම ටික කවන්න පුළුවන් විධියක් ගැන.

හැමදාම වගේ කෙල්ල මගෙන් ගුටි කනවා කෑම කන්න ගිහින්. කෝටුවට බයට මුලින් කෑවා. පස්සේ ගුටියක් ලැබෙන්නම ඕන බත් කටට ගන්න. අඬලා තමයි කන්නේ, බලෙන් වගේ.

ගහන්න දුකයි තමයි, ඒත්.. කෑම ටික කවා ගන්න ඕන නිසා කොච්චර දුක වුණත් ගහන්න කෝටුවට අත යනවා.

"අපෝ දැන් හැදෙන උන් නම්....." හැම කාලෙකම වැඩිහිටියෝ පොඩ්ඩන් ගැන එහෙම කියන්න ඇති. අපේ ආච්චි-සීයලා අපේ අම්මා-තාත්තලාට, අම්මා-තාත්තා අපට, අපි අපේ පොඩ්ඩන්ට...අපේ පොඩ්ඩොත් කවදා හරි අම්මා තාත්තලා වුණු කාලෙක එයාලගේ දරුවන්ට..

[මේ පුංචි වීඩියෝවේ ඉන්නේ මගේ චූටි කෙල්ල]




ටිකක් නිදා ගන්න වෙලාව තමයි කම්පියුටරයට මට අයිතිය ලැබෙන වෙලාව. ඉතින් ඒ අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය ගන්නයි මම මේ අකුරු ටික කොටන්න ගත්තේ.

අපේ අම්මලාට අපිව ලොකු මහත් කරන්න තවත් වැඩිහිටි අයගේ සහාය ලැබුණා අඩුවක් නැතුව. පුංචි අම්මලා- මාමලා හිටියා උදවුවට. ඒ කාලේ අපි වුණත් අම්මා පස්සේ ම දිවුවේ නැහැ, මගේ මතකයේ තරමට නම්. දැන් මගේ කෙල්ල සැරින් සැරේ දුවගෙන එනවා හොයා ගෙන, කාත් එක්කවත් ඉන්නේ නැහැ.

කෙටියෙන්ම කිවුවොත් නාන්න-මූණ හෝදන්න වෙන්නෙත් එයා ඒ දේට සූදානම් වුණාම තමයි. හදිසි අවශ්‍යතාවයකට දුව ගෙන ආවත් " මාත් එනවා " කියාගෙන එනවා, දොර වහ ගත්තම එළියට එනතුරුම දොරට ගහනවා.

" හප්පා.... දැන් හැදෙන ළමයි..."


Thursday, June 18, 2015

ඩක්වත් ලුවිස්‌

                      ඒ 2008 වසරයි. ජනවාරි-මැයි අතර කාලයේ එක්තරා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමක් ලංකාවට ඇවිත් ගාල්ලේ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ මැච් එකක් තිබුණු දවසක්. [එක්තරා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමක් ලෙස ලියා දක්වන්නට වුයේ ඒ කුමන කණ්ඩායම දැයි මේ වන විට මතකයෙන් ගිලිහී ගොස් ඇති බැවිනි.]
                      එවකට ගාල්ලේ තාවකාලික පදිංචි කරුවන් වූ අප නිවසේ ඇත්තන් ස්ථිර පදිංචියට හිමිකම් කිවූ රුහුණු මාගම්පත්තුව වෙත ගොස් සිටි බැවින්, පුංචි අම්මාගේ තාවකාලික නිවසේ මටද නවාතැන් ලැබී තිබූ සමයයි. කළගුණ සලකනවා වෙනුවට මෙලෙස මඩ ප්‍රහාර දියත් කරනු ඇතැයි මා හට රොස් පරොස් එල්ල නොවනු ඇතැයි සිතමි.

                        පුංචි අම්මාට දුවෙක් හා පුතෙක් සිටිනා අතර, ඔවුන් දෙදෙනාම මට වඩා අඩුම වශයෙන් තනි ඉලක්කමෙන් ලිවිය හැකි සංඛ්‍යාවටත් වඩා වැඩි වයස් පරතරයකින් බාලයෝ වූහ. මා රැකියාවට යද්දී ඔවුහු පාසල් ගියහ. නැගණිය වැඩිමහල් වූ අතර , මලයා ඈට තෙවසරකින් බාල විය. දෙදෙනාගේ අධ්‍යාපන කටයුතු නිසාම, ගුරුවරියක වූ පුංචි අම්මා ස්ථාන මාරුවක් ද ලබා ගෙන, ඔවුන් හා බදු ගෙයක සිටියේ සති අන්තයට බාප්පාට ද ඒ වෙත එන්නට යැයි පවසමිනි. ඔහු ද රැකියාව නිසා ම, හදා ගත් නිවසට වී තනිව පුරා සතියක් ගෙවා දමා සිකුරාදාවේ සිය පවුල වෙත පැමිණෙන්නේ සතියකට සෑහෙන කළමනා ගෙන ඒම ද කළ යුතු බැවිනි.

                                අධ්‍යාපන කටයුතු වෙනුවෙන් දැඩි ලෙස උත්සුක වුයේ දෙදරුවන්ටත් වඩා පුංචි අම්මා ය. එසේ හෙයින් ගෙදරට රූපවාහිනියකට ඉඩක් නම් ලැබුණේ ම නැත. යාන්තමට ප්‍රවෘත්ති වලට පින් සිදු වන්නට රේඩියෝවක් පමණක් ඉඩ හසර වෙන් කර ගත්තේය.නො එසේ නම් පුංචි වුන් දෙන්නා මෙලහකටත් අංගොඩ මහ ස්පිරිතාලේ නතරව ප්‍රතිකාර ගනු ඇත. දෙදෙනාම උසස් පෙළ අවසන්ව යන තුරාවටම තත්ත්වය පැවතියේ එලෙසිනි. වාසනාවට මා එහි කල් ගෙව්වේ කෙටි කාලයක් පමණි. මොන තරම් බාධක පැමිණියද මැච් එකක් ඇති දවසට වෙන කිසිවක් ඇසීමට මල්ලී ගෙන් ඉඩක් නො ලැබේ.

                                පෙර සිදුවීමට අදාළ වුයේ සෙනසුරාදාවක් විය යුතුය. මක් නිසාද යත් එදින මා නිවසේ සිටි බැවිනි.නිවාඩු දවස යැයි මා හට කම්මැළි කම පහව යනු පිණිස වත් TV බලන්නට නොහැකි වීමත්, මෙතරම් ගාල්ලටම ආ මැච් එක බලන්නට නොලැබීමත් මා කණස්සල්ලට පත් කොට තිබුණි.නමුත් මැච් පිස්සියක වූ මා එදින රේඩියෝවේ එල්ලී ම සිටියෙමි. මගේ සහයට මල්ලීද වූ බැවින් කිසිවෙක් රේඩියෝවට අයිතිවාසිකම් කියන්නට ආවේ නැත. හවස් වරුවේ මල්ලී යා යුතුම පන්තියක් විය. මැච් එක අත් හැර ඊට යාමට මල්ලිගේ සිතේ ද කැමැත්තක් නැති සේය.එනමුදු කළ හැකි දෙයක් නැත.අකැමැත්තෙන් වුව පන්තියට යාමට හිත හදා ගත් මල්ලී,

" මැච් එකේ විස්තරය අහගන්න හරි පුළුවන් නේ" 
කියමින් පිටව ගියේය.

                                  බට්ටි ද නිවසින් පිටත් වූයේ අත්‍යාවශ්‍ය කටයුත්තක් වූ බැවිනි.නැතිනම් ඇද හැලුණු වර්ෂාව නිසා ගෙයින් එළියට බහින්නට නම් සිත් දෙන්නේම නැත. මෙය තරගයට පවා බාධා ඇති කරාවිදෝ යන බය මුසු සැකයක් ද සිතෙහි විය. කෙසේ හෝ බට්ටි නිවසට පැමිණියේ මල්ලී ද සමගිනි. ඇතැම් දින වලදී මල්ලී එන්නේ බට්ටි එන වෙලාවටමය.ඒ ද එවැනි දිනයක් විය. බසයෙන් බැස ගත් අප දෙදෙනාටම වුයේ මැච් එකට සිදු වූයේ කුමක් දැයි දැන ගැනීමේ නොනිම් ආශාවයි. 

                                නංගි මැච් එක ගැන විස්තරයක් දන්නා බව අපි දෙදෙනාම දැන සිටියෙමු.අප පිටව ගියේ විස්තරය අපට සවිස්තරාත්මකව කිව යුතු යැයි ඇයට තර්ජනයක් වැනි අණක් නිකුත් කරමිනි. කෙසේ හෝ ඇය මැච් එක අසා තිබුණි.

මල්ලී : මැච් එකට මොකද වුණේ .......?
නංගී   : අපි දිනුම් 
මල්ලී : එතකොට  ඩක්වත් ලුවිස්‌ .......?
නංගී   :  ආ... එයාද?
              එයා ලසිත් මාලිංග ගේ බෝල් එකකට අවුට් වුණා. 

අපි දෙදෙනා එකිනෙකා ගේ මුණු බලා ගතිමු. කුමක් කිව යුතු දැයි නො තෙරේ. ඔබ කුමක් කියන්නේ ද ...?


                                    

Tuesday, June 9, 2015

බයි බායි ඩුබායි .....

තැනක් නැතිව හරි හමන් 
ගෙවූ අහිකුණ්ටක ජීවිතය 
කරන්නට සිතා, නිමා 
කීවෙමි බයි බායි කියා 

ගෙවුණු වසරට දුවට 
හැම තැනම ඇවිද්දට 
තේරුමක් වෙද ඇයට 
'බායි ඩුබායි ' කියන්නට.
වුණත්  විඳවන්නට දැනට
දෙපසකට වී ප්‍රේමය 
දරා ගන්නම් කඳුළ 
දෙනෙතේම කරන් හිර 

පරිගණක තිරය මත 
ඇඳෙන විට නුඹේ රුව 
මුහුණ අත ගාමින් ම 
උම්මා දෙන දෝණි දැක 

හිර වෙච්චි කඳුළු කැට 
හංගන්නේ කොහොම මම 
කියන් පෙම්බර සබඳ 
දැනෙද සියුමැලි පහස 

විඳවනා ජීවිතය 
විඳින්නට එක්ව අප 
සරි කරන් මිල මුදල් 
එන්න අප වෙත හනික 

යාන වාහන නැතත් 
වැටී ඉන්නට එකට 
හිසට වහලක් තනා 
ගනිමු හැකි ඉක්මණට 

උණුහුමට ගුලි වෙන්න 
තාත්තට ලං වෙන්න 
පොඩි දෝණිට ත් ඕන 
අම්මාට වාගේම.

දුරකතන නද ඇහෙන 
හැම වෙලාවකදීම 
"තාත්තා  තාත්තා"
විතරමයි දෝණිට 

නොතේරුම් කමට ඇය 
කියනවා සිතුවාට 
තාත්තාගේ ඕනකම 
කියනවා නේද දුව 

හැම දේම යළි සිතා 
විඳින දුක් ඉවසලා 
හැකි තරම් ඉක්මණට 
එන්න මේ අප සොයා 

Wednesday, May 20, 2015

පුංචි සුරංගනාවී....

මග බලා ගෙන හිටිය කාලය අහවර කරලා පුංචි සුරංගනාවියක් මේ ලෝකෙට වඩින්න පෙර මං බැලුවා , බොහෝ දෙනෙකුගේ හිත් වලට සන්තෝසය පුරවාලමින්.දවසින් දවස ගණන් කරමින් කාලය ගෙවා දැමුවේ හරිම නොඉවසිල්ලෙන්. කැලැන්ඩර් දින එකින් එක ගෙවී ගියා.

තවත් මාස එකහමාරක්....

හදිසියේම පුංචි සුරංගනාවියට මේ ලෝකෙට ගොඩ බහින්න ඕනෑ වුණා. අනේක විද අමාරුකම් මැද්දේ. 



කැලැන්ඩර් දින ගැන අමතක කරලා පුංචි සුරංගනාවි හෙමින් හෙමින් මේ ලෝකේ ලස්සන බලන්න ඕන.......මයි කියලා සුදානම් වුණා. ඒත් ඉතින් හදිසියේම එනවා කිවුවාම කිසිම දෙයක් සුදානමින් නැහැ නොවැ. 

'තව ටිකක් ඉන්න ' කියලා කියන්නද එහෙමයි කියලා.අපිට ඕන වෙලාවට සුරංගනාවියන් එන්නේ නැහැ නේ. 

එයා සුදානම් කිවුවාට එහෙම බවක් ඇත්තෙත් නැහැ. බලා ඉන්න පුළුවන්කමක් නොතිබුණ නිසා එහෙන් මෙහෙන් වද දෙන්නේ මොකටද කියලා මිහිපිට දෙවියන් ටික රැස් වෙලා සුරංගනාවිය හෙමීන් දෑතට ගත්තා.

යන්තමට වගේ මටත් ඒ සුරංගනාවිය දැක ගන්න හැකි වුණා. දවසක් විතර විවේක ගන්න වුණා සුරංගනාවි ආයෙම දැක ගන්න. තවත් දවස් 13ක් එහෙන් මෙහෙට - මෙහෙන් එහෙට ඇවිදිමින් සුරංගනාවි දැක බලා ගෙන විතරක් සැනසෙන්න සිද්ධ වුණා .

ඔන්න වාසනාවට 14වන දවස සුරංගනාවි මගේ ළඟට ගන්න, ළඟින් තියාගෙන ඉන්න ඉඩ ලැබුණා.

සන්තෝසය කියලා නිමක් කරන්න බැහැ. අළුත් නෑකම් ගොඩක් එකතු කර ගත්ත සුරංගනාවි අපේ චූටි දෝණි වෙලා ඇවිත් දැන් අවුරුද්දකටත් වැඩියි.

ඔන්න අපේ පුංචි සුරංගනාවියේ, හැමදාම අපේ ලෝකේ ලස්සන කරන්න ඕන හොඳද?



Saturday, May 16, 2015

නංගියේ...............

පතිකුලයට පිය නගලා නිවසින් මං පිටවෙලා යද්දී, මට මහා වෙනසක් දැනුණේ නැහැ. ඒ සමහර විට මම ගෙදර හිටි කාලය බොහොම සීමිත නිසා වෙන්න ඇති.ඒ වගේම වසර ගණනක් පෙම් කරපු පෙම්වතා ළඟට යන්න, අපේම කියලා ලෝකයක් ගොඩ නගා ගන්න තිබුණ ඕනෑ කම හින්දා වෙන්නත් ඇති. ඒත් ..... නංගියේ නුඹ මහා කාලයක් හිටියේ ගෙදර. රස්සාවට ගියෙත් ගෙදර ඉඳන්මයි.   

"පවු අපේ චුටි කෙළි පැටියා." කියලා අත දික් කර කර යන්න පෙන්වන හැම පැත්තටම නුඹ අපේ චුටි කෙල්ලව අරගෙන යනවා.මගේ අතේ හිටියත් පොඩි අම්මා දැක්ක ගමන් අතට පනින්න චුටි කෙල්ල පුරුදු වෙලා. මනමාලි වෙලා නුඹ හැඩ වෙලා ඉන්න වෙලාවෙත් ............


ඔන්න දැක්කනේ .........

නුඹ ගෙදර නැති කමේ ලොකුම පාඩුව මේන් මේ චුටි බට්ටිට තමා.

කොහොම වුණත් අළුත් ජීවිතේ නුඹේ සතුටම රජයන වාසනාවන්ත එකක්ම වේවා..............

බුදු සරණයි නංගියේ.........


මගුලයි- දෙවැනි දවසයි එකටම කරා  ඔන්න 


සිනහව සතුට හැමදාකම              ඇති වේවා.
සුසුමන් කඳුළු හිත් ඇතුළට         නොම ඒවා.
දෙන්නාට දෙන්නා ගේ ආදරේ     වැඩි වේවා.
නව ජීවිතය සන්තෝෂෙන්             ඉතිරේවා....