නිවාඩු දවසක....

ස්කෝලේ 9 වසරේ ඉන්න කාලේ වෙච්චි සිදුවීමක් කාලෙකට පස්සේ ගොඩ වැදුණු මගේ බ්ලොග් එකෙන් කියවන ඇත්තන්ට ඉඩක් දෙන්න හිතුවා. හොස්ටල් ජීවිතේ ගෙවෙද්දී 9 වසරට හිමි වෙලා තිබුණේ  'සේපාලි' නම් ලැබුණු මරු කටේ තිබුණු ඩෝමෙට්‍රි එක. මරු කටේ කිව්වේ මේට්‍රන්ගේ ඇස් -කන් මානයේම ඉන්න සිද්ධ වීම නිසා.

එහෙම වුණා කියලා කෙරෙන්න ඕන විසේකාර කම් වල අඩුවක් නම් තිබුණේ නැහැ.

මේ කියන්න යන්නෙත් ඒ වගේ දවසක් ගැන.
සති අන්තය කියන්නේ හොස්ටල් ජීවිතේ කාල සටහනින් ටිකක් විතර බැහැරට යන්න පුළුවන් දෙදවසක්. සාමාන්‍යයෙන් 

උදේ 5.00 - අවදි වීම 
උදේ 6.00- පාඩම් කිරීම 
උදේ 7.00- උදෑසන ආහාරය 
උදේ 7.15- පාසල වෙත....

.
.
.
.
.
ඊට පස්සේ පාසල් කාලසටහන.පාසල නිම වුණාම 

දිවා ආහාරය, තේ පානය, ක්‍රීඩා....බුදුන් වැඳීම ....ඔය වගේ රෑ නින්දට යන්න කළින් පිරිත් කියන්න පවා වෙලාවක් වෙන් කරලා තියෙනවා.

නිවාඩු දවසට උදේ 5.00ට නැගිටින එක නම් කරන්නෙම නෑ වගේ.හැබැයි 11 වසරේ අක්කලා නම් උදේ පාඩම් කරන්න අවදි වෙනවා.සමහරු උදේම නාන්න යනවා අනිත් අය අවදි වෙන්න කලින්. නාන්න හැමදාම අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නැහැ.6 වසරේ ඉඳන් 11 වසර වෙන තුරුම හැම ඩෝමෙට්‍රියකම ළමයි 20-25-30 වගේ ඉන්නවා. හැම අවුරුද්දෙම ශිෂ්‍යත්ව ළමයි එනකොට 40කට වඩා එනවා. ටික දවසක් යද්දී 20කට විතර අඩු වෙනවා.ඉතින් ටැප් 2ක් වගේ තමයි මුලින් තිබුණේ. පස්සේ කාලෙක බාත් රූම් 1ක් හැදුවා. ඒත් ඉතින් 7-8 දෙනෙකුට නාන්න බෑ එක සැරේට.වතුර හෙමින් එන්නේ.අර ටැප් 2 තියෙන කාලේ 4 දෙනෙක් නාන්න යනවා,දෙන්නා බැගින්. ඉක්මණට නාලා ඉවර වෙද්දීම ඊළඟ දෙන්නා යනවා. එතැන හිස් වුණොත් කවුරු හරි පැන ගන්නවා. ඉතින් යුද්දේ 

ඔන්න කියන්න ගිය කතාවෙන් පිට පැන්නා නේ.

ගයානි තමයි අපේ ඩෝම් එකේ පැරණිම සාමාජිකාව.ඒ ගෞරවයට එයාට පළමු ඇඳ දීලා තියෙන්නේ.සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක් ආපු ගමන් එයාව පේන්නේ නෑ. දොර ඇරලා තියෙද්දී දොරට ටිකක් කවර් වෙලා හින්දා.

ඉතින් මෙන්න මේ කියන දවසේ අපි කවුරුත් වගේ උදේ අවදි වෙලා.. එතකොට ත් වෙලාව උදේ නමයටත් කිට්ටුයි වගේ... හොස්ටල් මේට්‍රන් මිස් ඩෝමෙට්‍රි ගානේ එනවා වෙනදාට නම්... ඒත් එදා මොනවා හරි හේතුවක් නිසා නෑ.... 

" ගයානි... නැගිටින්න .. ඔන්න මිස් එනවා...." කියලා මොනවා කිව්වත් මෙයා නෙමේ අවදි වෙන්නේ... 
මිස් එන්නෙත් නැති එකේ කරමුද වැඩක් කියලා හොරෙන් හොරෙන් කතා වුණා ... හොරෙන් කතා වෙන්න දේකුත් නෑ... මේ නිදාගෙන ඉන්න හැටියට එකෙක් මළා කිව්වත් මෙයා නම් නැගිටින පාටක් නෑ... 

කතා කර ගත් විදියට අපි හතර දෙනෙක් ආවෙ ගයානිගෙ ඇඳ වට කරන්න... 

හතර කොණෙන් අල්ලලා උස්සන්න බැලුවේ මෙට්ටය ... අපෝ... මේක හතර දෙනෙකුට උස්සන්න බෑ... මේකි එක්ක නම්... හෙමින් ටිකක් ඇද්දා... තව දෙන්නෙක් සෙට් කරගෙන හෙමි     හෙමින් ඩෝමෙට්‍රි එකෙන් එළියට ආවෙ කතා කරගත්ත විදියට . දොර ළඟම නිසා ගොඩක් දුර අරගෙන එන්න ඕනත් නැහැ නේ... යන්තමට පොළවේ ගෑවී නොගෑවී මෙට්ටය පිටින්ම ගෙනත් දැම්මේ කොරිඩෝවට.

අපේ නමය වසර ඩෝමෙට්‍රි එකට ආසන්නවම ප්‍රති විරුද්ධ පැත්තෙ තියෙන්නෙ එකොළහ වසර. සමාන්තරව තියෙනවා හය වසර. එකොළහ වසරට සමාන්තරව අට වසරත්, කොණේම හත වසරත් විදියට තමා උඩ තට්ටුවේ ඩෝමෙට්‍රි තිබුණේ ... පහළ දහය වසර...

ඔන්න දැන් එළියට එන එක එක්කෙනා හිනා වෙවී ඇතුළට යනවා.. ආයෙ තව කවුරු හරි දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක එනවා. අපි මේ මජර නසරානි වැඩේ කරලා හෙමිහිට ඩෝමෙට්‍රි එක ඇතුළට වෙලා හිටියේ ... 

ටික වෙලාවක් යද්දි කොරිඩෝ එකේ කීපදෙනෙක්ම හිනා    වෙන සද්දෙ ඇහෙනවා... මේ හිනාවට වෙන්න ඕන ගයානි අවදි වුණා... ඇඳේ වගේ නෙමෙයි බිම නිසා වෙන්නත් ඇති ....

වටපිට බලද්දි කීප දෙනෙක් වට වෙලා... ලැජ්ජාව .....

ඇස් ඇරෙන්නෙත් හෙමින් .. ඇයි ඉතින් කන ළඟ බෙර ගැහුවත් අවදි නොවුණට පරිසර තත්ත්වය වෙනස් වෙලා නේ.. ඒකත් හේතුවක් වෙන්න ඇති ....

මෙට්ටෙත් එළියේ.. කොරිඩෝවේ... හැමෝටම බැන බැන ඇතුළට ආවේ... 

අනේ ඉතින් මේ නසරානි වැඩේ කරේ කවුද කියලා කොහෙන් හොයන්නද.... කතා කරේ නෑ හැමෝම එක්ක ... ඒත් ඒක ටික වෙලාවයි... තරහා වෙලා හිටියට හරි යන්නෙ නැහැනේ ....

ඔක්කොම තරහා අමතක කරලා ආයෙම යාළු වුණා...

අද ඉන්නෙ කොහේද කියලා වත් දන්නෙ නෑ ... මේක දැක්කොත් බනින්නේ නැතුව කතා කරන්න කෝ